Tonny (59) en Jenny (57) Nijhuis, de eigenaren van Smits’ Vis aan de Arendstraat gaan sluiten. De reden die hieraan ten grondslag ligt, is de lichamelijke situatie van Tonny. Hernia. Een hernia, die hem al een paar jaar parten speelt en die steeds toeneemt. De oorzaak is vermoedelijk te zoeken in het feit dat hij altijd in een gekoelde ruimte werkt. Hernia en koude gaan niet samen. In de winkel en andere ruimtes waar hij werkt is het meestal dezelfde temperatuur zoals die buiten is, behalve bij extreme warmte. Dan wordt er gekoeld. Artsen raden hem aan te stoppen met zijn werkzaamheden.
Oom Piet waar Tonny de zaak van overnam
Emotioneel
Beide hebben gewikt en gewogen. Een viszaak die zijn oorsprong vindt bij de opa van Tonny, tegenover het oude gemeentehuis. Dat was de eerste viszaak in Losser. Tonny heeft daar als jonge jongen al gewerkt. Ging later mee naar markten. Hielp ook zijn oom Gerard met zijn vishandel. Heeft later de viszaak van zijn oom Piet Smit overgenomen aan de Arendstraat. Liefde voor het vak. Kwaliteit hoog in het vaandel. Klanten van heinde en ver wisten de winkel te vinden. Dat brengt emotie mee bij zowel Jenny als Tonny. Je leven gewijd aan de viswinkel. Dat brengt ook tranen en een naar gevoel. Maar het is niet anders.
Nooit de bedoeling
Het is nooit Tonny’s bedoeling geweest om in de vishandel te gaan. Hij ging de opleiding voor banketbakker volgen en heeft bij Alink gewerkt in de bakkerij. Oom Piet had toen al zijn viswinkel aan de Arendstraat sinds 1961. Een hulp van oom Piet werd ziek en oom Piet vroeg Tonny of hij hem wilde helpen in de zaak. Dat was in 1980. Toen Tonny drie maanden bij oom Piet had gewerkt vroeg deze hem of hij hier niet voor wilde leren om na verloop van tijd de zaak over te nemen. Oom Piet had geen opvolgers. Dat wilde Tonny wel en is vervolgens naar Holten gegaan om daar het vakdiploma te halen. Na drie dagen examen in Scheveningen mocht hij zich gediplomeerd vishandelaar noemen. Uiteindelijk nam Tonny in 1987 de zaak van oom Piet over. Tonny leert bij Kothman in Oldenzaal de Enschedese Jenny kennen. Jenny werkte in de bejaardenzorg. Inmiddels gehuwd kwam Jenny in 1991 in de zaak werken. Samen met de de ouders van Tonny, en soms met personeel, werd de zaak gerund. Tonny is/was 36 jaar zelfstandig en stond van 1984 tot en met 2000 met een verkoopwagen voor het gemeentehuis.
Huwelijk ouders Tonny voor de oude viszaak in het centrum van Losser
Overnamekandidaten
Tonny en Jenny hebben hun pand in februari in de verkoop gedaan. De twee kinderen Tom en Elise hebben geen belangstelling voor de viszaak. Beide hebben een goede baan in een andere branche. De prachtige viszaak, met ruime opslag, een ruime werkplaats, een hygiënische winkel en een bovenwoning is nu te koop. Zolang het pand nog niet verkocht is houden Tonny en Jenny de zaak draaiende. Dat vergt voorlopig nog wel iets van hun. Jenny werkt 45 uur per week in de zaak en Tonny 90 uur. Daarnaast hebben ze nog Leonie al 16 jaar als hulp. Tonny zegt lovend over haar dat ze het verlengstuk van de inventaris is.
Tonny vertelt
“Ik kan me voorstellen en begrijpen dat onze kinderen de zaak niet willen overnemen. Wat een viszaak runnen is een hectisch gebeuren. Kijk alleen maar naar de uren die Jenny en ik erin steken. Gezien het feit dat wij uiterst precies zijn op de hygiëne en zeker ook op de kwaliteit, heb je die tijd nodig om de zaak te laten draaien zoals wij dat willen. Helaas zijn we vanwege mijn gezondheidsproblemen genoodzaakt te stoppen en het pand te verkopen. Elke zakenman kan het kopen maar het mooiste zou zijn dat we een vishandelaar konden vinden die alles overnam. Mocht dat niet het geval zijn, dan is er in het dorp Losser geen viszaak meer.”
Bijzondere gebeurtenissen
Tonny heeft bijzonder goede herinneringen aan de feiten waardoor hij vanwege de kwaliteit van zijn vis in de picture kwam. In 1996 werd ie uitgeroepen tot de viszaak die de lekkerste lekkerbek van Nederland had. Bij thuiskomst was door de buurt alles versierd. De vis was niet aan te slepen. Mensen kwamen uit alle streken om de lekkerste lekkerbek te proeven. In 1999 had hij de beste kibbeling van Nederland. In 1999 werd hij op Nijenrode bij een haringparty voor bekende Nederlanders (BN’ers) uitgeroepen tot degene die de beste haring had. Ook toen liep het storm omdat iedereen de haring wilde proeven. Voor de bijeenkomst was hij uitgenodigd door de burgemeester van de Hanzestad Oldenzaal omdat die op dat moment geen viszaak had. In 2008 kreeg hij de prijs voor de best schoongemaakte haring van Nederland. Kortom een succesvol verhaal over een viszaak die om reden van gezondheid het einde nadert.
Lekkerste haring lust de burgemeester ook wel
