Hallo Losser bezocht het atelier van het Lossers Kunst Collectief, en sprak met Nicole Beernink en Rob Melchers van het LKC.
Het LKC is nu nog gehuisvest in het gebouw van Columbus aan de Markeweg. Het biedt een open atelier aan ongeveer 65 deelnemers. De deelnemers hebben allemaal een sleutel van het atelier en kunnen op hun eigen tijd werken aan hun kunstwerken. Het Lossers Kunstcollectief is een stichting. Van de opbrengst van de contributie van de deelnemers (die 9 euro per maand bedraagt) en van de bijdragen van donateurs wordt de huur van de ateliers betaald. De materialen, zoals een oven om keramiek te bakken, schildersezels, een zuurkast en een drukpers zijn eigendom van het LKC. De overige materialen worden zelf bekostigd. Een paar keer per jaar worden er workshops georganiseerd zodat men ook met andere kunstvormen kennis kan maken. In juni hebben een groot aantal leden van het LKC op de kunstmarkt in Losser gestaan.
Een inspirerende ontmoetingsplaats
Het atelier is een inspirerende ontmoetingsplek waar de leden verschillende kunstvormen kunnen beoefenen. De disciplines zijn: schilderen, modeltekenen, glas in lood, keramiek, fotografie en etsen. De gemiddelde leeftijd van de deelnemers is 70 jaar en ouder.
Het Lossers Kunstcollectief is in 1989 in Overdinkel ontstaan. In 2005 is het LKC verhuisd naar de Martinusschool. Sinds 2015 is het LKC te vinden op de huidige locatie, het schoolgebouw aan de Markeweg. Het gebouw, waar ook de toneelvereniging De Rommelpot haar repetitieruimte had, wordt gedeeld met de organisatie voor kinderopvang Columbus. Een paar jaar geleden is het pand verkocht aan Columbus. Het gebouw zal worden verbouwd tot locatie voor kinderopvang. Voor het LKC breekt daarmee een onzekere toekomst aan. Voor 1 november moeten de atelierruimtes van het LKC ontruimd zijn. Bij ons bezoek aan het LKC is te merken hoe die onzekere toekomst zijn weerslag heeft op de aanwezige deelnemers. Allemaal geven ze aan dat lief en leed gedeeld wordt en dat het LKC tegemoetkomt aan een grote sociale behoefte: de deelnemers zijn niet alleen creatief bezig maar er is vooral sociaal contact en aandacht voor elkaar. Het sociale gebeuren is voor hen net zo belangrijk als het bezig zijn met hun hobby.
Onzekere toekomst
Het ledenaantal van het LKC groeit nog steeds. Maar nu is er dus die onzekere toekomst. Er is nog geen andere ruimte gevonden, terwijl de datum van 1 november steeds dichterbij komt.
Men hoopt dat het LKC op termijn in de Aloysiusschool terecht kan, maar hierover bestaat onzekerheid. Er moet gewacht worden op de verbouwing van de Aloysiusschool en dat duurt 3 jaar. De vraag van het Lossers Kunst Collectief is waar de deelnemers naar toe moeten als zij straks hun huidige twee ateliers moeten verlaten en nog niet in de Aloysiusschool terecht kunnen. Er is helaas nog geen alternatieve locatie gevonden. Het contact met de gemeente heeft nog geen resultaat opgeleverd.
Glas in lood
Hallo Losser ging in gesprek met een van de deelnemers van het Lossers Kunstcollectief, Rob Melchers. Rob wilde na zijn pensionering graag een hobby hebben, dus ging hij op zoek. Hij volgde een cursus glas in lood en was verkocht. Het ambachtelijke van het maken van glas in lood sprak hem daarin aan. Glas in lood is ontstaan omdat men vroeger grote ramen wilde hebben en die konden toen nog niet gemaakt worden. Dus werd dit opgelost met het maken van glas in lood ramen. Het maken van glas in lood is erg arbeidsintensief. Het begint met het maken van een tekening. De vormen in de tekening worden met een speciale schaar, waar al ruimte in zit voor het lood, uitgeknipt. Het glas dat gebruikt wordt, wordt gesneden, afgebroken en daarna machinaal geslepen. Als al het glas op maat is gemaakt, wordt het glas in het lood gezet. Tenslotte worden de lood strips aan elkaar gesoldeerd en wordt het werkstuk afgewerkt met een speciale, beschermende kit.
Op een ochtend kan hij 3 stukjes glas in lood per kunstwerk maken. Rob vindt het het leukst als een model heel veel kleine stukjes heeft. Om glas in lood te maken zijn gereedschappen en ruimte nodig die Rob thuis niet heeft. Daarom wacht hij nu met een nieuw werkstuk tot er meer bekend is over een nieuwe werkruimte voor het Lossers Kunst Collectief. Ook Rob hoopt dat er snel andere atelierruimtes gevonden worden.
