Greta Rouing-ter Haar, wordt, in mei 2020, 89 jaar jong. Ze woont sinds juni 2019 in Oldenhove en vindt zelf dat ze die beslissing om daar te gaan wonen minstens 10 jaar eerder had moeten nemen. Ze is geboren en opgegroeid in de Losserse Es aan de Gronausestraat in een gezin bestaande uit 5 kinderen waarvan één, een pleegkind was. Dit kind was afkomstig van de overleden zus van de moeder van Greta.
Steenstraat
In 1955 trouwde Greta met Hennie Rouing die in de Beekhoek woonde in de Mariageboortekerk. Ze kregen 7 kinderen, 13 kleinkinderen, 10 achterkleinkinderen en er is nog een achterkleinkind op komst. Ze woonden destijds in de Steenstraat in Losser. Helaas is Hennie op 2 april 2011 overleden aan de gevolgen die Alzheimer met zich mee brengt, terwijl hij zelf altijd in de veronderstelling verkeerde 100 jaar te zullen worden.
Kostersgaarden
De kinderen de deur uit, wat kleiner gaan wonen. In 2005 kreeg Greta de gelegenheid om een appartement op de 1e verdieping van Kostersgaarden achter Blokker te betrekken. Op zich geen slechte plek. Dicht bij het centrum. Echter in mei 20018 kwam Greta ten val. Ze zat in haar stoel, de telefoon ging, ze stond op uit haar stoel om deze op te nemen. Ze gleed weg en viel op de grond. Ze kon niet meer bij de telefoon en daar lag ze. Ze was gewond en ging bloeden. Haar zoon belde haar. Ze nam niet op en hij is direct ter plaatse gegaan en vond zijn moeder hulpeloos op de vloer van haar kamer. Na onderzoek bleek dat er gelukkig niets gebroken was maar haar lichaam had een zodanige val gemaakt dat ze zich nog amper kon bewegen. Ze werd tijdelijk opgenomen in de woonzorglocatie het Hatteler in Enschede en mocht pas naar huis als ze zelfstandig, zonder hulp van derden, uit bed kon komen. Toen ze weer thuis was kreeg ze thuishulp die ze liever niet wilde. Ook kreeg ze alarm, zodat wanneer de nood aan de man kwam ze hulp kon roepen.
Eigengereid
Omdat Greta tot het type eigengereid mens hoort, vond ze het moeilijk om alle, hoe goed ook bedoelde, hulp te accepteren. Ze kwam in een rolstoel. Haar appartement was hierop niet ingericht. Ze kwam nauwelijks nog naar buiten. Ze wilde nergens meer heen. Sliep bijna de hele dag en had nergens meer aardigheid aan. Ze verpieterde van actieve zelfstandige vrouw naar een kasplantje. Haar kinderen merken dit uiteraard op en die gaan zoeken naar een oplossing. Ze stellen Greta voor om te gaan wonen in een verzorgingstehuis. Maar daar had Greta geen oren naar. “Nee, dat was niets voor haar. En dan moest je met anderen aan tafel. En je wordt daar gecontroleerd. Alle zelfstandigheid is weg.” : dit was haar commentaar en de kinderen kregen een hard hoofd in de afloop.
Intakegesprek
Uiteindelijk kregen ze haar zo ver dat ze toch naar het intakegesprek ging. Daar vertelde ze dat ze niet samen met andere mensen aan tafel wilde, maar haar maaltijd op haar eigen kamer wilde nuttigen. Steeds meer haar eigengereidheid op de achtergrond plaatsend heeft ze toch de keuze gemaakt om te gaan wonen in Oldenhove. Ze kreeg een kamer toegewezen en ze heeft zo ongeveer het mooiste uitzicht van Losser. Als ze uit haar raam kijkt doemt de Oude Toren voor haar op. Greta woont nu ongeveer 8 maanden op Oldenhove en zegt het volgende: “Wat ben ik blij dat ik hier ben gaan wonen. Ik tref allemaal aardige mensen van mijn leeftijd en ben overstag gegaan wat het samen eten betreft. Elke dag aan tafel met 5 leuke dames en een man. Ze zijn allemaal zo aardig en vriendelijk. Ik verheug me nu op de maaltijden. Ook hebben ze mij overgehaald om mee te doen aan alle activiteiten die hier georganiseerd worden. Ik begin er steeds meer lol in te krijgen. Ik leef weer. Ik bloei op. En een compliment voor het personeel dat hier werkt. Aardig en vriendelijk en ze staan altijd voor ons klaar. Ik had dit 10 jaar eerder moeten doen.”
Greta wilde zelf liever niet op de foto. De bijgevoegde foto vertoont het uitzicht van Greta’s kamer.
