Het is 40 jaar geleden dat de Losserse huisarts Ton Boermans zijn praktijk in Losser begon.
Jong afgestudeerd arts
In 1979 nam hij, als jong afgestudeerd arts, de huisartsenpraktijk van dokter ter Horst over. “De praktijk bestond uit 1512 patiënten.” zegt Ton. “Ik weet dat nog goed want het was in die tijd gebruikelijk dat je een soort goodwill betaalde aan de arts van wie je de praktijk overnam. Het bedrag aan goodwill bestond uit een jaarinkomen naar rato van het aantal patiënten. Ik was één van de 80 sollicitanten. Vermoedelijk vanwege mijn goede sollicitatiebrief en het daarop volgende gesprek viel de keuze op mij. Nu bestaat mijn praktijk uit ruim 3000 patiënten en mijn team uit 14 leden.”
Veranderingen
In 40 jaar is er in de zorg heel veel veranderd. In het begin van zijn praktijk was de huisarts een autoriteit. Hij bepaalde wat er met de patiënt gebeurde en kreeg, in tegenstelling tot nu, nauwelijks weerwoord. Op zich een gunstige situatie vindt Ton, maar het brengt meer werk met zich mee. Net als de veranderde manier van werken door de huisarts, komt er meer op zijn/haar bordje. Als er vroeger een patiënt met diabetes kwam, werd die doorverwezen naar de internist. Voor dat nu zo ver is, moet de huisarts al zijn kundigheid en mogelijkheden besteden om het probleem beheersbaar te maken.
Team
Ton viert dan wel zijn 40 jarig jubileum, maar zegt dat hij dat zonder zijn team en vooral ook zijn vrouw Marion, dit nooit waar had kunnen maken. Door de toename van het aantal patiënten is een huisarts genoodzaakt om met meer mensen, deskundige mensen op allerlei medisch gebied, te gaan werken. Het is dan belangrijk een groep mensen om je heen te verzamelen die staan voor wat ze doen. Die zelf de verantwoordelijkheid voor hun functioneren kunnen dragen.
Huisartsen Problematiek
De huisartsenzorg voor patiënten staat onder druk. Dat komt onder andere doordat de vraag naar zorg in Nederland toeneemt en steeds minder huisartsen een eigen praktijk willen hebben. In het ergste geval kunnen patiënten geen nieuwe huisarts vinden als hun eigen arts ermee stopt, blijkt uit onderzoek van kennisinstituut voor de zorg NIVEL (Nederlands Instituut voor eerstelijns gezondheidszorg.) Men spreekt dan over een NONI, of te wel een Niet Op Naam Ingeschreven patiënt. Je hebt geen eigen huisarts meer
Huisartsenzorg nu en in de toekomst
Ton Boermans grijpt zijn 40 jarig jubileum ook aan om de huisartsen problematiek in Nederland aan de kaak te stellen. Op zaterdag 21 september, aanvang 14.30 uur vindt er een symposium plaats, door en voor zorgprofessionals, in het openluchttheater Brilmansdennen in Losser. Een wetenschappelijke bijeenkomst waarop vakgenoten het onderwerp zullen bespreken.
Hopelijk zal dit symposium de aanleiding zijn tot het maken van beleid in de huisartsenzorg. Een noodkreet die al uit alle hoeken van Nederland klinkt. Eén van de sprekers is Medisch Docent/adviseur Quinten van den Driesschen, bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Hoofd opleiding, taakherschikking en taakdelegatie. Jan Riesewijk zal de onderlinge onderwerpen op zijn humoristische wijze aan elkaar praten.
40 Jarig jubileum
Na afloop van het symposium is het openluchttheater van 19.00 tot 21.30 uur opengesteld voor alle genodigden, waaronder alle patiënten van de praktijk Boermans. Het is geen receptie. Het is een informeel feest. Ton en zijn teamgenoten lopen er rond. Er is live muziek aanwezig. The soultrain dendert over het podium. Er is een hapje en een drankje.
Stoppen? Hoezo stoppen!
Als je Ton deze vraag stelt zegt hij: “Ik heb mijn praktijk nu ingericht zoals ik dat altijd al wilde. Ik heb het bijzonder naar mijn zin binnen mijn team. We werken met plezier aan de zorgwensen die er bij de mensen leven. Ik wil dus nog niet stoppen, terwijl ik al dicht in de buurt van de pensioengerechtigde leeftijd zit. In 2020 loopt mijn contract af voor wat betreft de vestiging waar we nu zitten. Met de gemeente en andere disciplines die in de zorg werken zijn al vergaande plannen om in Losser een zorgplein te stichten. Ik hoop nog minimaal 5 jaar door te mogen gaan. Ik ben huisarts geworden om mensen te helpen en ik hoop dat nog heel lang te mogen doen.”
