Vanavond 4 mei is het om acht uur stil in Losser.
Stille tocht
Na de oecumenische herdenkingsdienst in de Heilige Maria Geboortekerk begint de druk bezochte stille tocht. De tocht gaat langs het graf van de Nieuw Zeelandse piloot op het RK-kerkhof om daarna het Joods Monument aan te doen.
Oale Toorn
Op het Martinusplein onder de Oale toorn sluiten zich meer Lossenaren bij de 4 mei herdenking aan. Volgens Ron de Leeuw voorzitter van het Oranje Comité is de opkomst elk jaar meer, van jong tot oud. Na de last post is het om klokslag acht uur twee minuten stil. Stil uit respect voor hen die voor onze vrijheid hebben gevochten en zijn gestorven.
Buren
Burgemeester Cia Kroon geeft in haar speech aan ” hoe vreemd het eigenlijk is om ruzie te hebben met de buren”. Losser aan de Duitse grens. Lossenaren werken in Duitsland en andersom. Gemengde huwelijken. Al deze feiten staan ineens in een ander daglicht door het uitbreken van de oorlog. Nu na zoveel jaren kunnen we gelukkig weer goed met de buren. Zelfs leggen drie Duitse buren op deze avond een krans bij het oorlogs- monument.
Losserse Veteranen
Robert Konter sprak namens de Losserse Veteranen de volgende woorden:
Laten we eens stil worden,
Laten we eens stil worden om te horen, om te luisteren, om te ervaren, om te leren, om te eren
Stil worden om te horen waar een roep om hulp vandaan komt, komt het van je buurman of buurvrouw, komt het vanuit een ver vreemd land, komt het van een onderdrukt persoon, een kind in nood misschien.
Stil worden om te luisteren naar welke hulp gevraagd wordt. Mag ik een beetje water want ik heb zo’n dorst. Mag ik verzorging want ik heb zo’n pijn. Mag ik een beetje vrijheid want ik ben niet vrij om te doen, te denken en te zeggen wat ik wil.
Stil worden om te ervaren wat hulp bieden is. Ervaren wat het is om onder moeilijke omstandigheden te moeten leven. Ervaren wat het is om onder bedreiging van aanslagen en geweld te moeten werken en toch die veiligheid bieden aan diegene die om hulp schreeuwt.
Stil worden om te leren. Leren dat niets vanzelfsprekend is, ook vrijheid niet. Leren dat hulp vragen geen schande is, maar ook leren dat hulp bieden niet altijd dat oplevert wat je zelf graag zou willen. Leren dat je goede bedoelingen niet altijd goed ontvangen worden.
Stil worden om te eren. Eren dat we nu in vrijheid mogen leven, eren dat we die vrijheid kunnen en moeten doorgeven. Maar ook de mensen eren die stil geworden zijn zodat zij konden horen, luisteren en ervaren om hulp te bieden en vrijheid te geven.
Die hulp kregen wij Nederland tijdens de Tweede wereld oorlog vanuit de geallieerden, maar zeker ook vanuit ons eigen land. Mannen en vrouwen die ons hoorden en die naar ons luisterden in onze schreeuw om hulp. Mannen en vrouwen die er alles aan hebben aan gedaan om ons onze vrijheid terug te geven, en velen hebben het grootste offer gebracht.
Toen wij onze vrijheid na 5 lange en bange jaren weer terug hadden, zijn er velen geweest die stil werden om te horen en te luisteren naar anderen die om hulp riepen. Vanuit de hele wereld kwam er hulpgeroep en over de hele wereld zijn er mensen gegaan om die hulp te bieden.
Nederlands-Indië, Nieuw Guinee, Korea, Libanon, Egypte, humanitaire missies waar militairen zich met hart en ziel hebben ingezet voor hulp en vrijheid. Een groot aantal van mijn collega’s hebben offers moeten brengen en zijn gewond geraakt tijdens hun missie. Een aantal hebben het grootste offer gebracht en zijn gestorven tijdens hun belangrijke werk.
Laten we eens stil worden om te horen wat vrijheid is, laten we eens stil worden om te luisteren wat voor ons betekent en laten we eens stil worden om te ervaren wat we in vrijheid allemaal kunnen en mogen doen. Laten we eens stil worden om te leren van onze vrijheid en deze doorgeven.
Laten we eens stil worden om iedereen te eren die voor deze vrijheid heeft gevochten.
Laten we eens twee minuten per jaar echt stil zijn.
Kinderen leggen bloemen
Na deze woorden worden er diverse kransen gelegd bij het oorlogs- monument. Als laatste worden alle aanwezige kinderen opgeroepen om een roos bij het monument neer te leggen. Dit is een initiatief van oud burgemeester Sijbom. Burgemeester Cia Kroon en Ron de Leeuw delen de rozen uit. Er zijn zoveel kinderen aanwezig dat de rozen snel op zijn. Volgend jaar zullen er meer rozen zijn, beloofde Ron de Leeuw.
Een uitgebreide fotoreportage:
