Elk jaar ging ik na sinterklaas met mijn pa , weer of geen weer, mee naar het heideveld aan de Denekamperdijk. Het glooiende paarse heideveldje werd ook door de hondenvereniging gebruikt om de herdershonden en de bouviers af te richten. Wij kwamen er echter voor een andere reden. ik fietste samen met pa richting het heideveld. Pa had ondanks dat hij een bats in zijn hand vasthield, ook enkele houten Jaffa sinaasappel kistjes achter op zijn bagage drager. We plagden enkele plaggen mos die nog zachter en groener waren als het grasveldje dat voor ons huis aan de Lutterstraat lag. Pa legde de afgestoken plaggen mos voorzichtig in de Jaffa sinaasappelkistjes.”Maj hier zo dat greune mos ofstek’n? vroeg ik aan mijn pa. “jong ie moet nie zoveel vroag’n ” zei pa ondertussen om zich heen kijkend of er iemand zag waar we mee bezig waren. Plotseling uit het niets kwam er een grote Herdershond recht op ons af. Hij sprong tegen mij aan en ik viel achterover door het gewicht van de grote hond die nog grotere blinkende tanden bleek te hebben. Hij gromde vals en voordat hij wilde toehappen ,sloeg pa hem met zijn bats voor zijn valse kop. Jankend droop de bruine herder af. Pa ontfermde zich over mij. “Hef den hond joe greep’n? vroeg ie bezorgd aan mij. “Wie mot hier weg siste pa zachtjes tegen mij die leu van de honden dressuur vereniging bint hier ook”. Pa stapelde de kistjes met het heerlijk ruikende mos op elkaar achter op zijn bagagedrager, gaf mij de bats en fietsten we via de Denekamperdijk richting Losser. Pa maakte van het frisgroene mos een schuinschaflopende weide met bovenop de kerststal. Daarna werden voorzichtig de schaapjes uit het oale krantenpapier gewikkeld, en kregen de schaapjes, waarvan enkele gebroken maar met lijm weer aan elkaar geplakt, hun plekje op de weide van mos. Ma hing de eeuwenoude gekleurde lampjes in de kerstboom en over het kerststalletje. Pa zette een plaatje op zijn pick-up en krakend en slippend hoorde je door de luidspreker: “Er is een kindeke geboren”…
Pa , ma , Hans en Mattie jullie komen evenals het plaggen van de verboden mos nooit weer terug. maar de memories blijven!
Eddy Oude Voshaar
