Blog: Geef me de ruimte (26)

(Tekst bij de omslagfoto boven: Hier wordt de samenwerking met de ESA (European Space Agency) uitgebeeld. De ESA zal zich richten op de ontwikkeling van zeer nauwkeurige navigatiesystemen.)

Het Artemis Programma (1)

Omdat we komende jaren hier veel over zullen gaan vernemen, zal ik in de komende Blogs  aandacht besteden aan een zestal aspecten. Dit betreft dan de nieuwe draagraket (Space Launch System), de bemanningscapsule (Orion), de maanlander (Human Landing System) , het ruimtestation in een baan om de maan (Lunar Gateway Platform) en het algehele programma. 

Met de Apollo 17 werd voor de laatste keer de maan bezocht door de astronauten Eugene Cernan en Harrisson  Schmitt). Dat was in 1972, precies vijftig jaar geleden. De ruimterace was door de Amerikanen gewonnen en daarmee verviel de politieke druk. Naast bezuinigingen speelde ook op de achtergrond, gezien de bijna rampzalige vlucht van Apollo 13, de angst voor een mogelijke herhaling ervan. Daarmede zou het bijzonder succesvolle en bemerkingswaardige Apollo programma altijd besmet blijven. Alle aandacht werd vervolgens ingezet voor de ontwikkeling van de Spaceshuttle en het International Space Station (ISS). Geleidelijk aan begon toch weer de aandacht te ontstaan terug te keren, met als doel om langdurig op de maan te verblijven. Hiermee zou dan tevens de noodzakelijke ervaring en kennis worden opgedaan voor een toekomstige bemande reis naar Mars. 

Onder de noemer van “Humanity’s Return To The Moon”, werd in maart 2019 door de Amerikaanse Ruimtevaart-organisatie NASA het Artemis programma gepresenteerd. 

Heel opmerkelijk is de keuze voor de naam Artemis. In de Griekse mythologie is zij de tweelingzus van Apollo en de godin van de maan. We zien verder dat de eerste astronaut een vrouw zal zijn en dat het gehele programma zal geschieden in samenwerking met commerciële- en internationale bedrijven. Vanaf 2028 moet dat leiden tot duurzaam onderzoek wat ons in staat stelt om astronauten naar Mars te zenden. Volgens de huidige planning is de eerste maanlanding in 2024. Het programma behelst twee fases. De eerste fase betreft een bemande maanlanding en omvat drie vluchten Artemis I, II en III. In de tweede fase met o.a. Artemis IV, V, VI en VII wordt alle aandacht gericht op reizen naar Mars en het bouwen van een ruimtestation, Lunar Gateway, in een baan om de maan.

Artemis I: Een onbemande vlucht in een baan om de maan met als doel om de nieuwe draagraket SLS en de bemanningscapsule Orion te testen. 

Artemis II: Een 10 daagse bemande vlucht met als doel een baan om de maan waarbij alle systemen t.b.v. communicatie, navigatie, veiligheid en life support uitgebreid getest gaan worden.

Artemis III: Met deze vlucht wordt een bemande landing uitgevoerd. Daartoe wordt de bemanningscapsule Orion allereerst gekoppeld met de maanlander (Human Landing System) die zich al in een baan om de maan bevindt.  

https://hallolosser.nl/blog/educatie/geef-me-ruimte-12

De Orion. Deze is in het geheel te vergelijken met de Apollo. Beiden bestaan uit een capsule voor de astronauten en een Service Module die primair bedoeld is ten behoeve van de voortstuwing. De capsule heeft plek voor vier astronauten. Bij de Apollo was dat drie. Zij heeft een doorsnede van 5 meter. De leefruimte is 9 m3, zo’n 1,5 keer groter dan de Apollo capsule.  

Figuur: Links zien we een artistieke impressie van de Orion Crew Capsule + Service Module waaraan de zonnepanelen zijn bevestigd. Rechts zien we duidelijk de overeenkomsten van het concept met dat van het Apollo project. Credit NASA/ESA. Bewerkt door de auteur.

Starship Human Landing System (HLS). In april 2020 tekende NASA en SpaceX een overeenkomst waarbij SpaceX de maanlander levert. In Blog 19 heb ik in het kader van een reis naar Mars hier al een klein beetje bij stilgestaan.  https://hallolosser.nl/blog/educatie/geef-me-ruimte-19

Wordt vervolgd.