De kist van Papa
Een boek, geschreven door Paulien Rijnhout-Steggink geboren in Glane, 71 jaar jong en dochter van Joop Steggink(Overdinkel) en Paula Boerrigter(Glane). Papa had een kist, een grote blikken trommel, die hij bewaarde en waar hij als zijn paperassen in deed. Paperassen waarvan hij niet wilde dat zijn kinderen ze zagen. Paulien had een broer en een zus. Paulien en Joop kwamen uit een zeer vroom Katholiek gezin. Dat moest in die tijd niet onderschat worden. Het was namelijk de gewoonte dat Katholieke gezinnen destijds veel kinderen kregen. Aan de ene kant om het geloof uit te breiden met zoveel mogelijk Katholieken en anderzijds om uit elk gezin een patriarch op te leiden. In die tijd was het slechts toegestaan, bijvoorbeeld in verband met de lichamelijke gesteldheid van de vrouw, om weinig kinderen te krijgen, met toestemming van pastoor, een tegenwoordig ondenkbaar gebeuren. Paulien geeft op maandagavond 10 februari een lezing bij Grand café Smit. Ze krijgt hiervoor de gelegenheid van Historisch Kring Losser (HKL). Deel verhaal te lezen in “Oet Dorp en Marke” deel 2024/4.
Geheim
Toen Papa overleed op 57-jarige leeftijd, 24 juni 1976, bleef het geheim van hem ongemoeid. Moeder wilde (kon zei ze) er niet over praten want het was al zo lang geleden. Ondanks het aandringen van Paulines broer en zus. Toen moeder overleed in 2011 werd de weg vrijgemaakt om de kist te openen. Ze ontdekten de vreemdste dingen over hun vader. Hij was tewerkgesteld op een distributiekantoor in het verleden. Werd vervolgd en gevangengezet door de nazi’s omdat hij bonnen achteroverdrukt voor onderduikers, in een beruchte nazigevangenis in het Duitse Siegburg tussen Keulen en Bonn. Hij maakt daar een vreselijke tijd mee met vlektyfus, zeer zware arbeid en smerigheid op het gebied van hygiëne. Na de oorlog raakt Joop op het verkeerde pad. Hij raakt onder andere aan de drank. Op een gegeven moment is het zo erg dat hij de ziekenfondsraad bedondert en in Veenhuizen terecht komt. Paula wil van hem scheiden, maar hier steekt een broer van Joop, inmiddels Katholiek Patriarch, een stokje voor. Hij probeert het goede Katholieke huwelijk te redden, wat hem op den duur ook lukt.
Een lezing die zeer de moeite waard is en op deskundige wijze voor het voetlicht gebracht is.
Joop wordt gemist
Joop wordt gemist en niet in de laatste plaats door zijn echtgenote Paula. Ze plaatst een foto van hem op het kastje naast de foto’s van de andere familieleden. Ze blijft aan hem denken over de goede tijden die ze ook met hem heeft gehad. Paulien besluit het verhaal op te schrijven om het door te geven aan de generaties die na ons komen. Het verhaal van een gewone jongen uit Overdinkel en een gewoon meisje uit Glane. Want ook gewone mensen schrijven geschiedenis. Op een vraag uit de zaal: “Heeft U er lang over gedacht om deze feiten te publiceren?” antwoordt ze: “Nee, ik hoef mij immers niet te schamen voor mijn vader.”
Boek
Hier staat maar een gedeelte van het verhaal van Paulien. Gelukkig is het in boekvorm uitgegeven. Joop zat in Veenhuizen gevangen op het moment dat daar ook veel NSB’ers gevangen zaten. Al nel deed het verhaal de ronde dat Joop een NSB’er was, terwijl het tegenovergestelde in feite de waarheid was.
