Tweede boek van Marianne Kwekkeboom

Na het schrijven van het boek “De geschiedenis van het Erve Kraesgenberg” kreeg ik pas echt de smaak te pakken. Het is allemaal begonnen met nieuwsgierigheid. Waar komen al die oude boerderijen toch vandaar? Wat is er in de loop der eeuwen gebeurd? Wat heeft zich daar afgespeeld? Welke verhalen kom ik tegen? Het uitzoeken en napluizen van deze geschiedenissen vind ik leuk en interessant werk. Toen het eerste boek van mij klaar was, dacht ik alweer: wat ga ik nu doen? Waarmee zal ik me nu gaan bezighouden? De boerderijen van Luijerink leek me een interessant onderwerp. Zo begon ik maar weer eens met veel plezier hier en daar naar informatie te zoeken

Allemaal van harte welkom

Zondagmiddag 28 januari werd het tweede boek van Marianne Kwekkeboom gepresenteerd in Erve Kraesgenberg door Astrid Olde Olthuis. Ze begon met het voorlezen van een gedeelte uit de inleiding van het boek en verwelkomde iedereen. De belangstelling was groot onder de familieleden, aanverwanten en kennissen. Het was gezellig druk.

Eerste exemplaar

Marianne overhandigde het eerste exemplaar van het boek aan burgemeester Cia Kroon. Cia vertelde dat ze erg blij was met het boek en dat Marianne na het schrijven van: “De geschiedenis van het Erve Kraesgenberg” het initiatief had genomen om deze geschiedenis over de gewaarde erven van de familie Luijerink aan papier toe te vertrouwen.

Het boek gaat ver terug in de geschiedenis van de gewaarde erven

Een prachtig helder boek met hele fraaie foto’s uit het verleden. Verhalen over de tweede Wereldoorlog toen het vlees op de bon was maar men toch een slinkse manier vond om het vlees te kunnen vervoeren. Over hoe smokkelaars via de boerderij Luijerink hun smokkelwaar over de grens brachten. Wat ze niet wisten was dat Duitse soldaten waren ingekwartierd in die boerderij. Gelukkig werden de smokkelaars ook niet opgemerkt door de soldaten.

Geplaatst in: Cultuur & historie, Nieuws
Sietse Smit
AUTEUR

Sietse Smit

Mijn naam is Sietse Smit. Ik ben al 52 jaar getrouwd met Lettie. We hebben twee zonen, twee kleinzonen en één kleindochter.
Na mijn werkzame leven in de opsporing besteed ik veel tijd aan het schrijven van toneelstukken en verhalen en fotografie. Ik maak gedichten met een knipoog. Ik doe aan geocaching.

Scroll naar boven
Ga naar de inhoud