Een nieuwsbericht bereikte de inbox van Hallo Losser: op 13 december verschijnt de nieuwe dichtbundel van Nathalie Piersma, “Foto aan zee”. Nieuwsgierig naar deze schrijfster uit Losser ging ik bij haar op bezoek. Ik werd gastvrij en hartelijk ontvangen.
Nathalie Piersma is al op jonge leeftijd begonnen met het schrijven van gedichten en rijmpjes. Daarbij werd ze gecoacht door haar juf van de basisschool, Eveline, die tot aan haar overlijden 12 jaar geleden bepalend is geweest in Nathalies leven en werk. Haar overlijden was voor Nathalie een grote klap en overmand door verdriet is ze gaan schrijven over verlies. Dit thema komt regelmatig terug in haar werk. Ze hoopt hiermee troost te kunnen bieden aan mensen die geen woorden weten te geven aan hun verdriet. Dat Eveline er niet meer is, is voor Nathalie nog altijd een gemis in haar leven. Ze zegt daarover: “Het is heel bijzonder dat iemand je je hele leven coacht en in je gelooft”.
Toen Nathalie in 2016 moest stoppen met haar werk als verpleegkundige heeft ze zich volledig op het schrijven kunnen richten. Ze vindt het nu erg leuk om te kunnen zeggen dat ze een baan heeft waar ze echt van houdt en waar ze blij van wordt. Het schrijven is langzamerhand een bijna dagelijkse bezigheid geworden.
Van Nathalie verschenen eerder al 2 gedichtenbundels. Daarna bleef het lange tijd stil, maar afgelopen zomer is ze weer actief gaan schrijven. Dit was in een periode dat ze veel thuis moest blijven omdat haar huis en de wijk waar ze woont verduurzaamd werden. Het resultaat van dit schrijfproces tijdens het verplichte binnen zitten is de nieuwe bundel “Foto aan Zee”.
De gedichten die Nathalie schrijft gaan bijna nooit over haarzelf. Ze vindt het belangrijk dat mensen herkenning vinden in wat ze schrijft. Daarom schrijft ze vaak over wat ze op straat ziet, hoort of meemaakt, of wanneer ze iets op de radio hoort zoals een zin uit een Nederlandstalig liedje. De meeste gedichten ontstaan niet aan het bureau maar tijdens wandelingen met haar hond in het buitengebied van Losser. Soms hoort ze een zin en aan het eind van de dag is het een gedicht. “Foto aan zee” is dan ook een weergave van alledaagse momenten, emoties en gebeurtenissen die waarschijnlijk iedereen wel herkent.
Met het verschijnen van deze nieuwe gedichtenbundel is tegelijkertijd ook de website van Nathalie geopend (www.bureauverhaal.nl). Hier kunnen mensen haar om hulp vragen als het om het schrijven van teksten gaat. Ze is namelijk ook professioneel tekstschrijfster.
Nathalie is al bezig met het schrijven van een volgende bundel. De werktitel weet ze ook al: “Een beetje Losser”. Het idee voor deze bundel is haar ingegeven door de eigenaar van Primera. Toen ze daar een paar exemplaren van haar boek “Foto aan Zee” wilde neerleggen zette hij haar op het spoor om ook eens voor en over de mensen uit Losser te schrijven. Op LinkedIn staat een gedicht dat Nathalie schreef in het kader van Wereldlichtjes Dag, op 8 december. Enkele uren nadat ze het op LinkedIn had gezet was het al 300 keer gezien. Verbaasd vraagt ze zich af wie toch al die mensen zijn die haar gedicht zo snel op LinkedIn hebben weten te vinden.
Wereldlichtjesdag
Omdat je niet vergeten mag,
wie hij was, hoe overal haar naam
Hoe de flikkerende kaars voor het raam
als een baken zal blijven schijnen.
Voor alle tranen die met jou verdwijnen
minder worden, maar er soms toch zijn.
Ik mis je en dat doet te vaak nog pijn.
