Dit artikel gaat over Robin Hermink. Robin werd op 14 februari 1984 geboren en werd enige uren na zijn geboorte dood verklaard.Terwijl de artsen hun condoleances aan de ouders Gerrit en Anja kwamen aanbieden, kwam er plotseling een call uit de kinderafdeling van het ziekenhuis dat de kleine jongen zichzelf toch weer leven had ingeblazen. Maar al snel bleek dat er met Robin iets mis was. Een groot zuurstofgebrek bij de geboorte had behoorlijke schade aangericht.
Spastisch en verstoorde motoriek
Al snel werd de diagnose gesteld dat hij door de verstoorde motoriek veel bewegingsfuncties niet zou kunnen uitvoeren. Er volgde een lange weg via het Roessingh en vele andere hulpverleners. In die tijd bleek Robin ook niet te kunnen praten en dat hij geen controle had over zijn ledematen. Lopen was niet mogelijk en bovendien had hij geen controle had over zijn armen en handen.
Verstandelijk gelukkig helemaal in orde
Ondanks alle beperkingen wist Robin heel goed wat hij wilde. Vader en moeder waren dan ook behoorlijk van streek toen Robin op zijn 21e levensjaar aankondigde dat hij het ouderlijke nest wilde verlaten en op zichzelf wilde gaan wonen.Na een woonruimte op het Perikplein en op het Boswinkel in Enschede belandde Robin zo’n 7 jaar geleden op de woonlocatie ‘t Winlo in Losser. En daar woont hij nu zeer naar zijn zin.
Dus zochten we Robin op en interviewden we hem via de spraak computer en kwamen we met diep respect tot de constatering dat we met Robin een levenslustige, energieke en spontane man tegenkwamen waarop de volgende uitspraak van hem heel toepasselijk is:
“Ik kan niks, maar ik kan wel veel”.
Vraag: Je bent meervoudig gehandicapt en daardoor verstoken van veel handelingen. Toch ben je vrolijk en optimistisch. Voor een buitenstaander lijkt dat een moeilijk scenario. Hoe moeilijk is dat?
Robin: “Ik ben heel positief en heb maar 1 leven, dus maak ik er iets moois van”.
Op welk moment heb je je handicap geaccepteerd?
Robin: “Ik denk toen ik het wereldje van gehandicapte volwassen mensen in ging”.
Hoe ziet je dagindeling er uit, b.v. in het weekend?
Robin: “Als ik vrij ben zorg ik altijd dat ik thuis wat te doen heb of ik ga zomers er met mijn rolstoel op pad om te kijken of ik iets moois zie”.
Je woont alleen. Heb je contact met andere bewoners en hoe communiceer je dan?
Robin: “Met 1 bewoner heb ik via mijn spraakcomputer contact omdat hij ook lichamelijk gehandicapt is. Met geestelijk gehandicapten kan ik moeilijk overweg”.
Vertel eens wat over je privéleven?
Robin: “Ik ben echt knettergek want ik doe dingen die andere mensen niet zo gauw zouden doen. Zo rij ik met mijn rolstoel met aanhanger vol troep samen met mijn vader naar de stort”
Je woont nog niet zo heel lang in Losser. Hoe bevalt het hier?
Robin: “Losser vind ik echt mooi, omdat het niet zo massaal is. Daarom kennen veel mensen mij van naam”.
Wat zou je nog heel graag willen?
Robin: “Beroemd worden. Daarom blijf ik me eindeloos profileren via mijn website www.robinhermink.nl.
Door me overal te laten zien is het voor mij ook een eindeloze uitdaging. Dat vind ik leuk”.
Wat is je favoriete muziek?
Robin: “Ik ben een liefhebber van rock muziek, want ik ben helemaal verliefd op gitaarwerk”.
Ten slotte: Welk feest zou je nooit willen missen?
Robin: “ Carnaval! Ik wil dan als een mooie prins samen met een mooie prinses het café ’t Wiefke feestelijk afbreken”.
Robin werkt bij InteraktContour Enschede. Zij bieden Robin de mogelijkheid om zijn grootste droom te verwezenlijken namelijk het bouwen en onderhouden van websites. Zo is ook de website van het bedrijf van zijn vader uit zijn brein ontsproten.
Ondanks alle handicaps en tekortkomingen is Robin Hermink een toonbeeld van optimisme en levenslust. Dat alles heeft Robin ertoe gebracht om een prachtige lijfspreuk te gebruiken die iedereen eens aan het denken moet zetten.
Want bij ieder vermaak verkondigt Robin voldaan:
“Meer heeft een mens niet nodig”
