Het afgelopen weekend las ik het volgende op mijn Twentse Spreukenkalender, van uitgeverij van de Berg (www.uitgeverijvandeberg.nl), die op ons toilet hangt.
Misplaatst verdreet
Groond Jaan was ’t peerd doodgoan en Wilmke de kléne knech van Jaan stun d’r met ’n heel verdreetig gezicht bie te kiek’n.
Zeg nen noaber teeg’n Wilmke: “Jong wat kiek ie toch verdreetig. Zo na bedroowd is ’t toch ok nog weer nich. ’t Was ja toch ’n oaln oftaandschen. En doarbi’j Groond Jaan kan d’r zik wa een wier koopn. ’t Is bie hem gils gen verbraand spil.” …
“Dat is ‘t ‘m nich Mans,”zeg Willemke, “mar ik mot voort ne koel greawn vuur ’t oale peerd!”
