Een half jaar woonde de Oekraïense Alina (25) en haar zoontje Sascha (3) bij Peter en Karin aan de Markeweg in Losser. Zes maanden geleden ontvluchtte zij het oorlogsgeweld rondom de hoofdstad Kiev en kon ze via Polen een vliegticket naar Eindhoven boeken. Maar daar sprak niemand haar taal en moest ze met twee zware koffers en een klein kind Enschede zien te bereiken, want daar woonde een Oekraïense kennis.
Peter Langela en Karin Keur hadden zich in maart al als gastgezin opgegeven en kregen begin augustus via Takecarebnb een bericht dat een jonge vrouw met een klein kind snel onderdak moest hebben. En binnen enkele dagen was het zover en woonden Alina en Sascha bij hen aan de Markeweg.
En nu na 7 maanden vertrekken Alina en Sascha binnenkort naar een eigen kleine woonruimte in de wijk Stroinkslanden in Enschede.
We spraken met Alina, die inmiddels voortreffelijk Engels spreekt, over de situatie in het afgelopen half jaar.
Alina: “Ik ben heel goed opgevangen bij Peter en Karin. Ik kreeg alle ruimte om tot rust te komen en te wennen aan het Nederlandse leven. Opvallend vond ik de openheid hier. Iedereen begroette mij en iedereen was heel lief en aardig tegen Sascha. Ik voelde me daarom al snel thuis in Losser. Zeker rond de tijd met Kerstmis en de jaarwisseling voelde alles heel vertrouwd.
Mijn zoontje kon zijn energie kwijt bij de peuterspeelzaal van Columbus en leerde daar Nederlands spreken. Trouwens dat deden Peter en Karin ook met hem, zodat ik soms de gesprekken tussen hen amper kon volgen, haha”.
Wat was het grootste verschil tussen je thuisland en Nederland?
Alina: “Het eten vond ik hier niet zo lekker. Wij aten veel soep en aardappelen. Daarom kookten wij in het begin apart, maar door de goede kookkunst van Peter veranderde dat en aten we al snel samen gezonde en vegetarische maaltijden. Heel grappig was dat een bekend gerecht in Oekraïne, de “deruny” hier bekend staat als de tuffelpannenkoek. Dit werd dan ook snel een van onze favorieten”.
Hoe ziet jouw toekomst er nu uit?
Alina: “Ik heb een baan als schoonmaakster aanvaard bij een evenementenbureau op de vliegbasis Twente. Daar fiets ik dan straks vanuit mijn nieuwe onderkomen naar toe en kan mezelf dan financieel redden. Dan hoop ik een nieuw leven te beginnen in een nieuw land, met een nieuwe taal en met nieuwe vrienden. En misschien vind ik wel een nieuwe liefde waarmee ik een nieuwe toekomst op kan bouwen. En als dat in Nederland kan, zou ik dat heel graag willen, al hoop ik toch dat ik nog eens terug kan naar mijn prachtige vaderland. Vooralsnog ben ik heel blij en tevreden en dank ik Peter en Karin voor hun hulp en gastvrijheid. Nu nog goed Nederlands leren want kleine Sascha is wat dat betreft zijn moeder al voorbijgestreefd”.
