Onder deze titel doet Astrid Kühlkamp, Hallo Losser teamlid van het eerste uur, verslag van haar tocht naar de Kilimanjaro.
Vandaag gaan we vertrekken op expeditie naar Mount Kilimanjaro! De rit duurt ongeveer 2,5 uur vanuit onze Lodge in Arusha. Tanzania blijkt veel groener dan gedacht en heeft qua natuurlijke resources (mineralen, toerisme, koffie, bananen) veel potentie. We horen van onze lokale gidsen dat de corrupte overheid niet bijdraagt aan het ontwikkelen van brede welvaart in Tanzania. De kans is echter groot dat bij de komende presidentsverkiezingen een vrouw de leiding gaat nemen en dat dit tot positieve verandering zal leiden. Tot zover de politics!
Onderweg naar de gate van de Kilimanjaro kregen we een goede indruk van het Tanzaniaanse leven. Een mix tussen drukke gebieden met veel golfplaten hutjes, brommers, loslopende kippen, massai hutjes en massai mensen met kuddes geiten en koeien.
Eerste dag op de berg
Op de eerste dag op de berg, zijn we binnen 3 uur naar Big Tree Camp (2750 m) gelopen via een klimmend pad door het tropische regenwoud. Best een pittige klim, mede door de hoge temperatuur en luchtvochtigheid. We leren een nieuwe routine van meteen naar de mess tent (tent waar we ontbijten, drinken en dineren) om 3 koppen thee te drinken. Daarnaast staan er 2 grote schalen versgebakken popcorn klaar, een heerlijke traktatie en lekker zout. Iets later komt het teiltje water om even op te frissen, want dat is onze “douche” voor de komende 8 dagen. Na het opfrissen is dan het diner klaar, we zijn zeer benieuwd en worden weer verrast. Gebakken tilapia met groenten in stoofsaus en lekkere gebakken aardappeltjes. Met beperkte middelen zo goed kunnen koken is een fantastische prestatie.
Dag 2
Na een matige nacht, -het is wat wennen in een kleine tent, voor ons als niet-kampeerders-, gaan we op dag 2 door naar Shira 1 camp op 3610 meter. We lopen nog een laatste etappe door het regenwoud, waar we ook nog wat zwart-witte apen spotten, die typisch voor Kilimanjaro zijn. Het laatste deel van de tocht bestaat het landschap uit bergheide met uitdagende paden met rotsblokken. Het is nu stijgen, stijgen, stijgen en de stokken zijn echt nodig. Onderweg en bij aankomst in het kamp begin ik me slecht te voelen met een kloppend hoofd en lichte misselijkheid. Joanne, onze expeditieleider bevestigt mijn vermoeden van hoogteziekte verschijnselen en meet mijn zuurstofsaturatie die inderdaad gedaald is van 95 naar 93%. Oei, we zijn nog maar op dag 2 en dit had ik niet verwacht. Afwachten hoe het morgen verder gaat.