Als je de gezellige kamer van Tonnie Jansen (73) binnenstapt in de zorginstelling Tiekerhook te Overdinkel, denk je dat je in een klokkenwinkel met allerlei antieke klokken terecht bent gekomen. Als je op een moment komt dat ze tegelijk afgaan word je getrakteerd om een tingeltangelconcert. Staande, hangende, grote en klein klokken, maar ook wekkers in verschillende uitvoeringen, vormen het decor.
Als je de gezellige kamer van Tonnie Jansen (73) binnenstapt in de zorginstelling Tiekerhook te Overdinkel, denk je dat je in een klokkenwinkel met allerlei antieke klokken terecht bent gekomen. Als je op een moment komt dat ze tegelijk afgaan word je getrakteerd om een tingeltangelconcert. Staande, hangende, grote en klein klokken, maar ook wekkers in verschillende uitvoeringen, vormen het decor.
Werk
Tonnie Jansen ging naar de ambachtsschool. Toen hij daar op 16-jarige leeftijd klaar was is hij gaan werken als loodgieter bij de textielfabriek Schuttersveld in Enschede. Daarna heeft hij nog een poos een cafetaria gehad maar werd later vanwege zijn versleten knieën afgekeurd. Samen met zijn vrouw Sienie woonde hij in Overdinkel.
Klokken
Zijn liefde voor uurwerken is in zijn jeugd ontstaan. Hij werkte elke woensdag en zaterdag bij een groenteboer in Enschede. Deze groenteboer had allemaal klokken en Tonnie werd wegwijs gemaakt in de wereld van klokken. De groenteboer leerde hem hoe hij klokken moest maken en onderhouden. En die liefde voor het klokken maken is hem zijn leven lang bijgebleven tot zijn echtgenote Sienie enkele jaren geleden overleed. Er werd een tumor in haar hoofd aangetroffen en toen is ze vrij snel overleden. Voor Tonnie stond de wereld op zijn kop en hij werd depressief en vereenzaamde. Naar zijn klokken keek hij niet meer om. Hij had nergens aardigheid meer aan.
Een slechte tijd
Tonnie zegt hier het volgende over: “Ik heb na het overlijden van mijn vrouw een bijzonder slechte tijd gehad. Ik werd depressief en ik werd eenzaam. Ik kwam het huis bijna niet meer uit. Mijn knieën werden al slechter en op het laatst kon ik zelfs niet meer lopen. Ik had geen plezier meer in het leven. In tegendeel zelfs. Gelukkig kwam mijn omgeving hier achter en ze hebben een oplossing gezocht. Ik kon hier in het verzorgingstehuis Tiekerhook terecht. Dat is een goede zaak want ik heb het hier prima naar mijn zin. Beetje bij beetje ben ik weer gaan lopen. Ik kreeg gezelschap en mijn depressiviteit werd steeds minder. Ik word hier prima verzorgd. Beter kan voor mij niet. Toen het me beter ging kreeg ik ook weer interesse in mijn hobby. Mijn woonkamer is omgetoverd tot een klein werkplaatsje en ik repareer en onderhoud weer klokken en wekkers. Ik heb hier een werkbank en een boorkolom. Binnenkort wordt hier ook nog een klein draaibankje neergezet. Ik ben ontzettend blij dat ik mijn hobby weer kan beoefenen..”
