Een kerstblog door Sietse Smit.
Voor u gelezen in de Bardeler Adventsmeditation 2018 van de Franciscaner in de Bardel. Vrij vertaald en geplaatst met toestemming van pater Wilhelm Ruhe. Auteur onbekend.
Toen de mensen geschapen werden, verzamelden de kobolden zich om de mens een streek te leveren. (Kobold, mythisch wezen, een vaak kwaadaardige soort kabouter, een aardmannetje.) (Bron: Wikipedia)
Eéntje zei: ”We moeten de mens wat afpakken, maar wat?” Na lang overleg en nadenken zei een ander: “”Ik weet het. We zullen ze het geluk afpakken. Alleen is het probleem waar we het moeten verstoppen, zodat ze het niet vinden.”-“Oh ik weet een prachtige plek waar we het verstoppen kunnen. We verstoppen het op de hoogste berg van de wereld.” zei een andere kobold. “Nee, denk er aan dat de mensen kracht hebben. Er kan zo maar iemand naar boven klauteren die het geluk vindt en dan weten al die anderen het ook.” Zei de andere weer. Iemand deed een ander voorstel.
“We verstoppen het geluk op de bodem van de oceaan.” Maar daar bracht een andere kobold op in.” Nee, dat is ook geen goede plek. Vergeet niet dat de mens erg nieuwsgierig is. Ze kunnen wel een apparaat bouwen waarmee ze naar de bodem van de oceaan kunnen afzakken en lukt het hun om het geluk daar te vinden.”
Toen zei een andere kobold: “Laten we het geluk gewoon verstoppen op een andere planeet heel ver van de aarde.”-“Nee.” Was het antwoord. “Vergeet niet dat de mens een grote portie intelligente heeft. Op dag zal hij een apparaat bouwen en daarmee naar een andere planeet vliegen. Dan vinden ze daar het geluk en kan ieder mens er over beschikken.”
De oudste kobold, die de hele tijd zwijgzaam en opmerkzaam elk voorstel had aangehoord, zei: “Ik geloof dat ik een plek weet waar we het geluk kunnen verstoppen, zodat de mens het niet vinden kan.” Alle andere kobolden draaiden zich naar hem toe en vroegen gelijktijdig: “Waar dan?”-“We zullen het geluk in de mens zelf verstoppen. Zo zullen ze hun hele leven bezig zijn het geluk buiten te zoeken, en het nooit vinden.”
Iedereen was het hiermee eens. Sinds die tijd is het zo dat de mens zijn hele leven naar het geluk zoekt, terwijl hij niet weet dat hij het zelf met zich mee draagt.
Sietse Smit
