Visueel gehandicapt klinkt iets minder erg. Is het in sommige gevallen ook, want daar schaar je slecht ziend ook onder. Blind is dus niets zien. Ja, in je fantasie. Kleuren die je je van vroeger herinnert als je ooit hebt kunnen zien. Zien, maar dan met andere zintuigen. Ik was in Almelo getuige van een rondleiding op het toenmalige nieuwe gemeentehuis. De rondleiding werd gegeven aan een groep blinden. In een ruimte stonden zilveren voorwerpen opgesteld. De blinden mochten ook kijken. Met hun handen. Een zilveren schaal ging van hand tot hand. Toen hoorde ik een blinde vrouw zeggen: “Ik heb nog nooit zulk mooi zilver gezien.”
Cor Lem
Cor Lem woont in Losser in Maartens-Stede. Hij heeft een mooie kamer op de begane grond. Cor is door domme pech op 27 jarige leeftijd blind geworden. Cor was agent van gemeentepolitie in Enschede. Getrouwd met Ada en vader van de negen maanden oude Collet. Cor ging op surveillance per fiets of per motor. Op donderdag 16 maart reed hij op zijn motor met zijspan op de Pathmossingel in Enschede. Zijn bakkenist en hij hadden de dienstopdracht verkeerscontrole. Ze hadden zich opgesteld op de Pathmossingel. Een vrouw in een auto met een Duits kenteken kreeg een stopteken. De vrouw zwaaide terug en reed door. Cor stapte op zijn motor en volgde de verkeerszondares. Zijn bakkenist bleef achter. Cor zag toen op de Haaksbergerstraat dat hij achter de verkeerde auto aan reed. Hij keerde om om vervolgens de achtervolging op de Getfertsingel voort te zetten.
Boom
Op de kruising Haaksbergerstraat/Getfertsingel sorteerde hij voor om rechts af te slaan en de Getfertsingel op te rijden. Met een snelheid van ongeveer 35 kilometer per uur nam hij de bocht naar rechts. Vervolgens weet hij zich niets meer van die dag te herinneren. Zo later bleek was hij tegen een boom aangereden die op de middenberm van de Getfertsingel stond. Hij was onder de motor uitgekropen had drie passen gedaan en stortte toen in elkaar. Die drie passen was wel een wonder want hij had beide knieën gebroken. Daarnaast was er zo veel schade aan zijn lichaam aangericht dat het een wonder was dat hij het er levend had afgebracht.
Voorhoofdholte ontsteking
Veel onbegrip over de oorzaak van dit ongeluk. Geen roekeloos rijgedrag. Geen hoge snelheid. Geen andere situaties of voorvallen waardoor deze botsing met een boom op de middenberm tot stand is gekomen. Wat was er wel aan de hand? Cor had een voorhoofdholte ontsteking. Zou dit de oorzaak voor een black-out kunnen zijn geweest? De geleerden, en Cor zelf ook, doen er het zwijgen toe.
Revalideren
Lichamelijk bijna totaal vernield. Gebroken ledematen. Van ziekenhuis naar revalidatiecentrum en weer andersom. Verschrikkelijke pijn en niets kunnen zien. Hoewel dat laatste door Cor zelf ten zeerste betwijfeld werd. Hij dacht te kunnen zien maar de artsen constateerden dat dat herinneringen waren en de wil om graag te kunnen zien. Blind dus en totaal in de kreukels. Hij ging naar het reactiveringscentrum in Haaksbergen. Hij kon zijn knieën niet meer recht krijgen en had helse pijnen. Later naar Loenen in een zelfde centrum, waar hij ook braille leerde. Daar bleek dat er ook problemen waren met zijn geheugen. Hij was niet in staat om dingen te onthouden. Aanvankelijk dacht men dat het een onverschillige houding van hem was. Maar na onderzoek en gesprekken bleek dat dat niet het geval was. Bijna alle profesoren op het medische vlak hebben zich over Cor gebogen. Maar zijn lichamelijke toestand kon niemand verbeteren. En voor wat betreft het blind zijn zegt hij zelf: “Het is net als je een lamp hebt met een snoer en een stekker. De lamp en de stekker zijn goed, maar onderweg tussen die twee is er iets stuk. Dus krijg je de lamp niet aan het branden.”
Terug naar de Politie
Na de revalidatie kon Cor na zes jaar weer aan het werk bij de gemeentepolitie Enschede. Na een stageperiode en veel studie in blind telefoneren en doorverbinden kreeg hij daar een baan als telefonist. Hij wist aan de stem meestal te herkennen wie hij aan de lijn had. Cor was en is door zijn blindheid afhankelijk van andere mensen. Zijn vrouw Ada heeft de hemel en 100 gouden kruisen verdient. Ze is nooit van zijn zijde geweken en heeft hem haar hele leven verzorgd. Helaas is zij in mei 2016 overleden, wat natuurlijk voor Cor een vreselijk gemis is, temeer omdat hij altijd door haar verzorgd en begeleid werd.
Muziek
Uiteindelijk kwam Cor in Maartens-Stede terecht. Hij heeft het daar erg goed naar zijn zin. Hij wordt er 24 uur per dag verzorgd. Hij krijgt er de begeleiding die hij nodig is. Cor is een muziekliefhebber. Hij luistert graag naar muziek. Glenn Miller is zijn favoriete orkest. Hij speelt zelf keyboard, accordeon, gitaar en sinds kort ook weer klarinet. Vroeger was hij muzikant bij Sempre Crescendo. Om zijn klarinetspel weer op peil te krijgen krijgt hij zelfs les van Petra Blom, die bij Maarten-Stede werkzaam is als activiteitenbegeleidster. Verder vermaakt hij zich met de luisterkrant van Tubantia en luistert hij ook naar de Panorama. Hij heeft veel boeken op CD en luistert daar ook veel naar. Dit vindt hij een vermoeiende gebeurtenis want hij valt steeds in slaap in zijn makkelijke stoel. “Gewoon lezen is minder vermoeiend.” zegt hij. Het laatste boek dat hij gelezen heeft is de thriller “Het naakte gezicht.” van de schrijver Sidney Sheldon. Cor vond het een mooi boek.
Elke dag bezoek
Cor krijgt elke dag bezoek van zijn enige broer Henk Lem. Cor is daar blij mee. Het geeft hem een aangename afleiding. Soms ondernemen ze samen leuke dingen zoals het fietsen op de duofiets bij goed weer. Cor vindt dat hij een goed leven heeft. De plek waar hij zit zint hem heel goed. Wel heeft hij, ook ten gevolge van het motorongeluk, elke dag hoofdpijn. En daar is niet aan de te doen daar moet hij met leven. Cor zegt: “Ik wil geen medelijden, wel medewerking.” Dat laatste ontvangt hij ruim voldoende op de plek waar hij nu woont.
