Als er geschilderd of behangt moest worden in ons huis aan de Lutterstraat vroeg ma dat altijd aan een neef van haar.
Ma had omdat ie evenals zij zwaar astmatisch was een zwak voor hem.
Als ma na lang, heel lang aandringen bij pa dat het weer tied wordt dat de keuk´n en de kamer een nieuw sausje en behang kregen.
dan kwam Hennie met zijn behangdoos .
Pa was tijdens het schilderen omdat het zolang duurde niet te genieten en was als ie niet hoefde te werken in zijn schuur of vogelhok.
Zwaar happend naar lucht beklom Hennie dan het huishoudtrapje en ma reikte hem dan de geknipte repen bloemetjes behang aan.
Heel precies plakte Hennie de repen behang tegen elkaar.
als er eindelijk een baantje geplakt was moest hij zitten om op adem te komen.
Pa keek soms ” blauw van de kou” via het keukenraam naar binnen om te kijken hoelang het nog duurde voordat het behang op was.
Teleurgesteld stak ie dan zijn zoveelste sigaret op en verdween in zijn schuur.
Soms kwam buurman S. hem weleens gezelschap houden in zijn schuurtje .
S. was een aardige man die zelden wat zei omdat ie altijd neuriede.
“Noh Vosaa” heb ze oe weer in de schuur dreem´n.
mhh mhhh dat ie nie met helpt met dat behang en wit´n mhh mmhh mmhhh he mmmhh.
Hoal ma op het gepiep van oe zei pa tegen hem ik kan er nie tegen dat het allemaal zolang moet
duren
Nee mmhh mmhh mmhh ehhhmm mmmh .
” Rook verdomme een sigaret dacht pa bij zichzelf dan kuj ook nie mhhh of mmmhhh meer doo..
Na een week was de keuken en de kamer geschilderd en behangen.
Pa was blij dat ie weer in zijn vertrouwde divanstoel met op de leuning zijn trouwe asbak kon plaatsnemen.
Van het overgebleven behang maakt hij voor ons een levensgrote vlieger.
Deze trok echter zo hard dat pa Mattie vast moest binden aan een paal van de ” wasliene” anders ging hij zijn vlieger die hoog boven t´Rot heen en weer bewoog achterna..
Eddy Oude Voshaar
