Het was op een prachtige zondagmorgen eind oktober. De nevel zweefde boven de velden en de eerste zonnestralen verwarmden het nog kille , glooiende Dinkeldal. vanuit de verte hoor ik zware klokkentonen ze komen uit de galmgaten van de kerktorens uit Gronau dan weer aanzwellend , dan weer wegstervend. Heerlijk hardlopend liep ik voorbij het klooster Bardel langs de prachtige moestuin richting de twee bankjes. Tussen de vlammende kastanjebomen door zag ik hem in het gouden morgenlicht zweven tussen hemel en aarde. Ik kon het niet direct thuisbrengen. Ik dacht er daar hangt een tussen de bomen. Dichterbij zag ik allemaal kleren om de boom liggen. Ik keek omhoog en zag dat het een man was, die zich opgehangen had, ver van de bewoonde wereld. Maar vlakbij het klooster van de Franciscanen . Hoe verward en ziek moet je zijn , als je dit doet en hoeveel moed om tot deze wanhoopsdaad te kunnen komen, ging het door mij heen. Een sprong in het donker, eenzaam stervend , uit nood en leed. Hij hing daarzo alleen. De hele nacht alleen. Ik werd er onpasselijk van en voelde mijn maag omdraaien, maar wist mij goed te houden. Ik draaide mij om en struikelde over een bruine laars. Ik liep zo hard als ik kon terug door de dampende verten richting het klooster. Kloppend op de dikke eikendeur hoorde ik de echo van mijn kloppen in de lange gangen van het klooster. Traag en piepend ging de deur en open en een bejaarde pater stond voor mij. Ik deed mijn verhaal , dat er een naakte man hing tussen de bomen . Hij zei “Das gib’t es doch nicht, wahnsinn”. Hij trok aan een bel en er kwamen nog twee paters uit de duistere gang te voorschijn. Een ging de politie bellen en de andere twee pakten hun “omafiets” en reden achter mij aan. We kwamen bij het stoffelijk overschot, dat zachtjes wiegde op het ruisen van de wind. Een van de paters zei, dat het wel vaker voorkomt dat iemand eerst alle kleren van zich af gooit en dan uit het leven stapt. De politie was snel gearriveerd en haalden de man van zijn boom. Ik deed mijn verhaal en liep terug naar huis. De volgende dag kreeg ik bezoek van de Duitse politie en bleek, dat het om een tandarts ging, getrouwd en vader van twee kinderen , met een bloeiende praktijk in Rheine. Voor dat hij zich in de nacht verhing, had hij bij Restaurant Aarnink zich nog te goed gedaan aan een biefstuk met pommes. Een galgenmaal volgens de Duitse politie.
Eddy Oude Voshaar
