Het ouderlijk huis moet opgeruimd worden alles moet weg. De boerenbont soepborden, de koekoeksklok, het bestek, pa zijn asbakken en zijn altijd lege portemonnee waar al die jaren lang slechts een zwarte gebarsten knoop in woonde. Als we eens aan hem vroegen om een dubbeltje of stuiver voor wat snoepgoed dan zei altijd: “Kiek ma in mien portemonnee (die zijn plekje had op de schoorsteenmantel) alle geld wat drin zit maj hebb’n”. Nog vraag ik mij af waar die knoop vandaan was gekomen. Een knoop die al het leven in ons ouderlijk huis overleefd heeft. Wat zou die wel niet kunnen vertellen over die tijd!. Aan de muur in de keuken hangt het Delfts blauwe bordje met een spreuk die ik nooit begrepen heb : “Van het concert des levens krijgt niemand een program”.
In het groen geverfde kastje wat pa in de bijkeuken nog getimmerd heeft zie ik de verloren gewaande ingedeukte blikken zwartegeblakerde koffiekan staan. Een tijdsdocument! in zijn schuurtje staat nog onze petroleumkan …Ik zie Mattie voor mij die vol ondeugd de petroleum in de kachel gooide! In de hoek van de traphal staat het nog het blauwe gedeeltelijk Mariabeeldje dat door het vele vallen gedeeltelijk onthoofd is. Ma heeft daar ettelijke keren kaarsje opgestoken als iemand van ons ziek of een examen moest doen. Op zolder vind ik het keerstalletje met Jozef en Maria , twee geamputeerde herders , enkele schaapjes en Balthasar een van de drie koningen de andere twee hebben de benen genomen. Aan de tuinkant sliepen Mattie en Hans door de jaren heen.. Hans in een tweepersoonsbed en Mattie in een bed ernaast. op het nachtkastje staat nog hun wekker met de lichtgevende cijfers , bijzonder dat die wekker Mattie en Hans overleeft heeft.
Naast de deur van hun slaapkamer hangt nog het wijwaterbakje waar ma jarenlang haar vingertoppen in heeft gedept om voor het slapen gaan ons nog even te voorzien van een nat kruisje op ons hoofd.. Mattie heeft er eens cola ingedaan… Op de slaapkamer van mijn ouders hangt een schilderij van het laatste avondmaal boven hun bed. Als we ziek waren mochten we in het grote bed slapen van pa en ma en kon ik urenlang genieten van het kijken naar de apostelen en Jezus tijdens het laatste avondmaal ik zag mij zelf ook aan die tafel zitten en droomde dan van een bord stamppot zuurkool of baklever worst met een groot glas gazeuse .. Het laatste avondmaal… Heimwee naar toen neemt bezit van mij.. ik kijk door het raam en zie dat ze begonnen zijn met de sloop van de rijtjeswoningen in de Meidoornstroat.
Eddy Oude Voshaar
