Tussen Losser en Overdinkel was in de zestiger jaren een bushalte . Daar stapten elke dag vele mensen uit die met allerlei klachten Stegeman bezochten .
Stegeman was een beroemde “Strieker” dat was toentertijd iemand die met zijn handen al wrijvend en mompelend, mensen van hun lichamelijke kwaaltjes afhielp.
Vanaf vijf uur voor dat de haan kraaide zat het del al vol met mensen die wachten totdat ze geholpen werden.
Hij voelde wat zijn patienten voelden en hij nam de pijn dan over via handoplegging volgens hem trok de pijn dan via zijn handen naar hem zelf toe.
Soms waren er wel op een dag 40 mensen die hij behandelde .
De man moet wat doorstaan hebben van alle pijntjes die hij voor een papieren rijksdaalder kreeg van al die mensen.
Mijn ma ging ook regelmatig naar Stegeman toe om haar nekklachten te laten genezen door de helende handen van hem.
Voordat ze zich liet behandelen bij hem zat ze elke avond rond zevenen onder een rode lamp in onze woonkamer die haar nek verwarmde .
Op een avond viel Pa en de buren het op dat er steeds meer gastarbeiders door onze straat liepen en fietsen.
Als ze dan bijna bij ons voor het huis langs liepen werd hun looppas langzamer en keken ze naar binnen toe.
Pa zei tegen ma : “en noe ist afloop’n met onder den rooie lam’p te zitt’n die leu oet Spanje of woar ze ok van wegkom’n die loert hier al ne binn he. die meent dat het hier de Losserse walletjes bint”
De lamp ging naar zolder en ma fietste toen als ze een stijve nek had naar “de Strieker”
Eddy Oude Voshaar
