Gouden jaren ( Heimwee)
De wind heeft nu vrij spel in wat eens onze stroat was.
Ze lijkt nu wel in slaap gesukkeld , vroeger bruiste het hier van leven.
De arbeiderswoningen met hun romantische Amsterdamse geveltjes met in het midden een kruis, lijken heimwee te hebben naar toen.
Overal waren kinderen , kinderen waren overal, het wemelde van de kinderen.
Ze speelden in de Meidoorn, Lijsterbes en Lutterstraat.
Ze speelden met knikkers, ballen, hoepels en in weer en wind met elkaar.
De wijk met onafzienbare heggen was kostbaar vruchtbaar.
En als de zilveren maan de heggen en de geheimzinnige weggetjes tussen en achter de woningen zachtjes verlichtte nam een soort geheime melancholische blijheid bezit van mij.
Onder een flonkerende sterrenhemel rook je de geur van de heggen en meidoorns en de zoete wrange geur van de naar de hemel klimmende kamperfoelies , die schaduwden in de zilveren gloed van de maan. en in de verte sloeg de Oale Toren negen maal…
Uit de ramen van de te kleine huisjes met grote gezinnen nevelde een gouden gloed.
Een enkeling woont er nog op deze door de tijd vreemd geworden plek ..de meesten zijn evenals de duiven in onze volkswijk uitgevlogen …zullen ze net als ik nog weleens aan die gouden kindertijd terug denken?
Alleen de Oale toren en de straatnamen zijn gebleven memories aan een tijd toen geluk nog gewoon was.
Eddy Oude Voshaar
