Je zag hem nooit zonder zijn duimstok . de duimstok was zijn maat.
Alles wat ie op zijn weg tegenkwam nam ie met zijn gele duimstok de maat.
Hij stond bij ons in de wijk bekend als een saaie Piet maar ook als een heel secuur iemand.
Urenlang kon ie zich vermaken met het afpellen van een sinaasappel.
afpellen en de oranje schellen meten ,vervolgens dan de stukjes vruchtvlees de maat nemen en opeten.
zodat er niet een schel of stukje vruchtvlees tussen kon zitten die iets groter of kleiner was dan de ander.
Voortrekken daar had ie een hekel aan. ” veurtrekk´n doa kriej stiefkinder va zei zijn ma altijd`.
Met twee maten meten daar moest ie niks van hebben.
Als we op straat voetbalden hield hij de stand bij en de breedte van de doelen.
Dagelijks nam hij de hoogte van de heggen en de breedte in onze buurt
Op een dag werd ie hevig verliefd op een meisje uit Lonneker.
Ze woonde op een boerderijtje gelegen aan de voet van de Lonnekerberg.
Twee volle dagen heeft hij erover gedaan om met zijn duimstok de afstand op te nemen tussen zijn ouderlijk huis in de Lijsterbestraat en het boerderijtje gelegen aan de voet van de Lonnekerberg.
Terloops vroeg ie aan de vader van het meisje de hoogte en de breedte van de Lonnekerberg.
“kom ie hier vuur mie dochter of vuur de Lonnekerberg” en wat moj toch al met dat meet´n volgens mie hej een steekie los.
“Wat zut dat wicht van mie toch in oe”
Hij antwoordde met zijn duimstok in zijn handen` ik heb mie als doel in het leven stelt , dat ik wil weet´n hoeveel kilometer ik in mien leem´n afleg totdat ze mie naor het kerkhof aan Sportlaan brengt.
En mien Pa zei altied meet´n is weet´n
Eddy Oude Voshaar
