Jawel, nog éven: tot 24 Juni is de Koningin der groentes er nog! Om te voorkomen dat u het seizoen mist in deze blog een recept waarmee iedereen uit de voeten kan.
Blog
Er zijn veel dingen die mensen belangeloos voor elkaar kunnen doen. Vele vrijwilligers van verenigingen, stichtingen en andere non-profit organisaties willen iets bijdragen omdat het hen persoonlijke voldoening geeft of omdat mensen een beroep op hen hebben gedaan. Er is ook iets wat echt iedereen boven de 18 kan doen en dat is het doneren van bloed aan de bloedbank, die in Nederland Sanquin heet.
Onze Lossernaar Henri Schuite heeft dit voorjaar na 37 jaar afscheid genomen als rijexaminator bij het CBR. Er zijn vele Lossernaren en andere leerlingen van rijscholen in Twente deze jaren door hem geëxamineerd voor hun rijexamen.
Mijn opa en oudoom spaarde ze, mijn vader spaarde ze en in mijn jeugd hield ik mij er ook mee bezig. Voor mij was het niet om het sparen alleen maar de interesse voor de wereld en verre landen.
Rond Wereld Parkinson Dag publiceer ik wekelijks een artikel over de ziekte van Parkinson. Ik ben Marja Nijland en samen met mijn collega Gea Savonije ben ik ruim 15 jaar werkzaam op de gespecialiseerde dagvoorziening voor mensen met de Ziekte van Parkinson in Losser.
Als redacteur van Hallo Losser kom ik op veel plekken. En dat vind ik leuk. Zo sta je midden in de maatschappij en ervaar je vaak hele fraaie dingen. Zo was ik op 27 maart in de Böggelschuur waar streektaalconsulent Harry Nijhuis de lezing “Döt ’t Tents d’r nog too” hield. Het verslag hiervan is te vinden op Hallo Losser.
Vanmorgen al vroeg wakker, Het licht deed me ontwaken; de drang om op te staan was onweerstaanbaar. Naar beneden, de gordijnen open. Een fris en helder licht komt me tegemoet. Het wordt vast een prachtige dag!
Rond Wereld Parkinson Dag publiceer ik wekelijks een artikel over de ziekte van Parkinson. Ik ben Marja Nijland en samen met mijn collega Gea Savonije ruim 15 jaar werkzaam op de gespecialiseerde dagvoorziening voor mensen met de Ziekte van Parkinson in Losser. Wij horen regelmatig dat er door onwetendheid van de samenleving veel onbegrip is ten aanzien van Parkinson. Daarom schrijf ik (in samenwerking met een aantal collega’s) de komende weken enkele artikelen over onze ervaringen in het begeleiden van mensen met de ziekte van Parkinson of Parkinsonisme. Mochten er na het lezen van de artikelen vragen zijn dan kunt U contact opnemen via: g.savonije@zorggroepsintmaarten en/of m.nijland@zorggroepsintmaarten.nl
Tevens willen we, als hier animo voor is, een tijdstip plannen om eens ongedwongen met elkaar in gesprek te gaan. Met elkaar: als lotgenoot; mantelzorger of familie van gedachten wisselen.
Het laatste verhaal in deze reeks over de bevrijding van Losser vertelt door Rinus Olde Riekerink
Alie de Jong was 11 jaar en woonde met haar ouders, broers en zussen aan de Smuddeweg in Losser, vlakbij de kruising met de Oldenzaalsestraat. De hele dag kwamen er vluchtelingen voorbij uit de richting van de Lutte en Oldenzaal. Ze gingen voor de Duitsers uit. Omdat het 1 april was haalden Alie en haar 13 jarige broer grapjes met elkaar uit. Ze riepen tegen elkaar dat daar iets stond, als ze dan verschrikt keken riep ze: ”Eén april, één april.” Alie’s moeder vond dat niet leuk en vroeg haar kinderen hier mee op te houden. Het was 1e paasdag en de kinderen zouden eieren zoeken en eitje tik doen. Dat pakte echter geheel anders uit.