Nieuws & Agenda

Bedankt juf Hermie

Een school loopt uit. Met vlaggen en ballonnen. Juf Hermie Wegman gaat met pensioen. In januari werd ze 65 jaar jong. Tegenwoordig moeten daar nog een paar maandjes bij voor je pensioengerechtigd bent. 

Grote groep kinderen

Vrijdag 14 juli werd het afscheidsfeest gevierd. Juf Hermie en haar man Rob vertrokken per tandem vanaf hun woning in Overdinkel. Ze werden op de fiets vergezeld door hun kinderen en kleinkinderen. Halverwege werden ze opgewacht door familie en vrienden die verder mee fietsten in de colonne. Bij café Heijedemann stond een grote groep kinderen met versierde fietsen te wachten om haar verder te begeleiden naar de school “De Wegwijzer”. De colonne werd noch langer. Op de hoek Smalmaatstraat/Kloppenstraat stond weer een bont uitgedoste groep kinderen. Vanaf hier ging de tocht te voet verder naar de school met als middelpunt een breed lachende juf Hermie.

De Wegwijzer

Ooit is Hermie als invalskracht begonnen op de basisschool “De Springplank” in Losser. Daar heeft ze een paar maanden gewerkt. De toenmalige directeur van de Wegwijzer, Jan Derksen, kwam bij haar om te vragen of ze niet bij hem wilde komen werken. Ze kreeg een contract en ze is er, op een paar maanden na, 44 jaar gebleven. “Ik heb er bijna 44 jaar gewerkt. Met heel veel plezier, anders houd je het ook niet zo lang vol.” zegt Hermie. “Ik houd heel veel van kinderen en het contact met mijn collega’s. Ik verwacht dat ik dat in de toekomst heel erg ga missen.

Maar ik denk niet dat ik na de vakantie in een gat val. Ik ga mijn aandacht nu wat meer vestigen op andere dingen en mensen. De kinderen zeggen altijd dat ze mij lief, maar ook erg streng vinden. Dat lees ik nu ook in de briefjes die ik van alle kinderen van mijn klas kreeg als terugblik. Lief en streng. Streng moet je wel zijn met een groep kinderen, anders gaat het in de klas niet zo als ik dat wil. Lief omdat elk kind de aandacht krijgt die het nodig heeft. Door mijn ervaring zie ik het verschil per kind. Als een kind beneden zijn kunnen presteert ga ik daar iets aan doen.

Als een kind goed of boven normaal presteert, heb je daar minder werk mee, hoewel je wel moet opletten of zo’n kind wel op dat niveau blijft presteren. We zijn een Daltonschool in wording en dat betekent dat we uit een kind proberen te halen wat er in zit. Vooral zelfstandigheid staat hoog in het vaandel. We maken kinderen duidelijk dat ze voor zich zelf werken en voor hun eigen toekomst. Het werken als docente nu en vroeger is een heel verschil. Door de vele administratie die er is bijgekomen en het veel meer vergaderen dan vroeger zijn de uren die ik de laatste jaren aan school besteed veel meer geworden. Dagen werken van 7.30 tot 18.00 uur is geen uitzondering. Desondanks kan ik terugkijken op een prachtige baan in het onderwijs en zou ik het zo weer over doen.”

Een school loopt uit. Met vlaggen en ballonnen. Juf Hermie Wegman gaat met pensioen. In januari werd ze 65 jaar jong. Tegenwoordig moeten daar nog een paar maandjes bij voor je pensioengerechtigd bent. 

Grote groep kinderen

Vrijdag 14 juli werd het afscheidsfeest gevierd. Juf Hermie en haar man Rob vertrokken per tandem vanaf hun woning in Overdinkel. Ze werden op de fiets vergezeld door hun kinderen en kleinkinderen. Halverwege werden ze opgewacht door familie en vrienden die verder mee fietsten in de colonne. Bij café Heijedemann stond een grote groep kinderen met versierde fietsen te wachten om haar verder te begeleiden naar de school “De Wegwijzer”. De colonne werd noch langer. Op de hoek Smalmaatstraat/Kloppenstraat stond weer een bont uitgedoste groep kinderen. Vanaf hier ging de tocht te voet verder naar de school met als middelpunt een breed lachende juf Hermie.

De Wegwijzer

Ooit is Hermie als invalskracht begonnen op de basisschool “De Springplank” in Losser. Daar heeft ze een paar maanden gewerkt. De toenmalige directeur van de Wegwijzer, Jan Derksen, kwam bij haar om te vragen of ze niet bij hem wilde komen werken. Ze kreeg een contract en ze is er, op een paar maanden na, 44 jaar gebleven. “Ik heb er bijna 44 jaar gewerkt. Met heel veel plezier, anders houd je het ook niet zo lang vol.” zegt Hermie. “Ik houd heel veel van kinderen en het contact met mijn collega’s. Ik verwacht dat ik dat in de toekomst heel erg ga missen.

Maar ik denk niet dat ik na de vakantie in een gat val. Ik ga mijn aandacht nu wat meer vestigen op andere dingen en mensen. De kinderen zeggen altijd dat ze mij lief, maar ook erg streng vinden. Dat lees ik nu ook in de briefjes die ik van alle kinderen van mijn klas kreeg als terugblik. Lief en streng. Streng moet je wel zijn met een groep kinderen, anders gaat het in de klas niet zo als ik dat wil. Lief omdat elk kind de aandacht krijgt die het nodig heeft. Door mijn ervaring zie ik het verschil per kind. Als een kind beneden zijn kunnen presteert ga ik daar iets aan doen.

Als een kind goed of boven normaal presteert, heb je daar minder werk mee, hoewel je wel moet opletten of zo’n kind wel op dat niveau blijft presteren. We zijn een Daltonschool in wording en dat betekent dat we uit een kind proberen te halen wat er in zit. Vooral zelfstandigheid staat hoog in het vaandel. We maken kinderen duidelijk dat ze voor zich zelf werken en voor hun eigen toekomst. Het werken als docente nu en vroeger is een heel verschil. Door de vele administratie die er is bijgekomen en het veel meer vergaderen dan vroeger zijn de uren die ik de laatste jaren aan school besteed veel meer geworden. Dagen werken van 7.30 tot 18.00 uur is geen uitzondering. Desondanks kan ik terugkijken op een prachtige baan in het onderwijs en zou ik het zo weer over doen.”

afbeelding van Sietse Smit

Door: Sietse Smit

Redacteur, schrijver en regisseur.