Kunst Cultuur Historie

Kinderen van Duitse soldaten en Nederlandse moeders

Kinderen van Duitse soldaten en Nederlandse moeders

In een uitgave van Historiek vond ik het verhaal met bovengenoemde titel. Een bijzonder verhaal. Niet dat het ingewikkeld is, maar toch niet helemaal juist. Er van uitgaande dat het ook anders kan zijn en het ook anders is. 

Waarom?

De schrijver van dit verhaal is een zoon van ‘n Duitse vader en ’n Nederlandse moeder, dus ben ik ’n Duitser. Maar toen ik geboren ben was m’n vader wel een Duitser, maar geen Duits soldaat. Hij leefde al van af z’n 14e jaar in Nederland en trouwde met m’n moeder. Maar nu komt het.

Op een gegeven moment in 1940 bij het uitbreken de 2e Wereldoorlog werd hij opgeroepen en moest zonder pardon in Duitse dienst. Daar stond hij echt niet op te wachten. Daarmee was ik nog geen kind van een Duits soldaat, maar gewoon ’n zoon van een Duitser.

Dat veranderde toen hij op moest draven voor de Duitse Weermacht en hij werd gelegerd, de gehele oorlog door in Nederland. Zijn verlofdagen bracht hij gewoon thuis door bij z’n gezin en ik denk dat het niemand zal verbazen dat er nog een broertje en zusje geboren werden. Ja, dat waren wel kinderen van ‘n Duits soldaat.

Geen verborgen kind.

In het verhaal in Historiek over kinderen van Duitse soldaten en Nederlandse moeders vertelden twee kinderen in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek over hun strijd voor acceptatie door en voor de samenleving na de oorlog. Persoonlijk heb ik deze toestand wel meegemaakt maar niet begrepen.

Toen de ruzie begon was ik al zes jaar. En heb wel andere narigheden meegemaakt, want ik was wel Duitser geworden zonder het te willen. Ook werden de kinderen van de Duitse vader Duitse kinderen, hoewel onze moeder na de oorlog wel weer Nederlandse werd. Maar de kinderen niet en zo is het altijd gebleven. Maar geen problemen gehad wat betreft acceptatie, wat dat betreft was ik geen verborgen kind van ’n Duitse militair.     

Vrouwen en meisjes die een verhouding met een Duitser hadden gehad werden tijdens de bevrijding als ’Moffenhoeren’ weggezet. De kinderen werden meer dan eens bij een pleeggezin of in een gezinsvervangend tehuis geplaatst. De moeder was fout geweest en kon dus ook niet voor het kind zorgen. Juist het woord fout was fout. 

Halve-Duitser.

Al lezende las ik in het verhaal dat de verborgen kinderen nu aangesproken worden met een halve-Duitser. Dat is wel ver gezocht. Ik vraag mij af, hoe noemt men dan tegenwoordig iemand uit een ander land met een dubbel paspoort? Een halve van ’n halve? En die dan trouwt met een Duitser of Argentijnse? Wie het weet mag ’t zeggen ... wat ik betwijfel.

afbeelding van Anonymous

Door: